قدس آنلاین- در خبری خواندم «ایرانی‌ها ۶ برابر آمار جهانی نان می‌خورند. رقم خیره کننده‌ مصرف سرانه نان هر ایرانی در سال ۱۶۰ کیلوگرم است که این آمار در دنیا فقط ۲۵ کیلوگرم است.»

یک روزنامه دولتی کشور با نشر این خبر خواسته بنویسد ایرانی‌های بی‌ذوق هنوز در عوالم ادوار باستان هستند و به جای شیشلیک و استیک و خاویار و میگو و سینه بوقلمون و ران غاز حرص می‌زنند و نان می‌خورند و انگار برنج دم سیاه اتابکی و ماهی آزاد و سفید و گوشت کبک دم دستشان نیست و دولت مظلوم خدمتگزار را در فشار گذارده و دایماً نان خالی از دولتمردانی که عکس سفره‌هایشان را دیده‌اید طلب می‌کنند.

نان در این مملکت از زمان هخامنشیان غذای اصلی مردم بوده است. برنج در قرون قدیم از چین به ایران آمد، سیب زمینی و ذرت از قرن نوزدهم به ایران آورده شد. نان و گوشت از قدیم‌ترین ادوار، غذای اصلی مردم ایران شناخته شده بود. قیمت گوشت گران می‌شد، ولی حکومت‌ها، سلسله‌ها و دولت‌ها سعی می‌کردند نان که غذای اصلی مردم بوده و هست گران نشود. به نظرم امروز دستی در کار است که مردم را ناراضی و خسته و عصبانی کند.

مردم در تابستان نان و پنیر و هندوانه و خیار و خربزه می‌خوردند. در زمستان با نان و گوشت تازه یا قورمه شکم سیر می‌کردند و در نهایت در فقیرترین خانواده‌ها دیزی آبگوشت و پس از عصر ترکان و مغولان طاس کبابی روی اجاق می‌رفت.

ویل دورانت؛ مورخ بزرگ قرن بیستم در مجلدات مربوط به ایرانی می‌گوید فقیرترین طبقات نان با شوربای سیر و پیاز می‌خوردند. در ایران ماهی تازه تا اواخر قاجاریه کمتر به دست می‌آمد و سبزی پلوی شب عید را با ماهی دودی می‌خوردند. دولت‌ها همیشه معتقد بودند در ترازوی نانوایی‌ها، سنگ کیلوی سیاست موجود است و وقتی آرد کمیاب و نان گران شود بیم اغتشاش می‌رود.

امروز امیدی به دمپختک هم نیست؛ زیرا برنج کیلویی از ۱۰ هزار تومان تا ۱۶ هزار تومان شده و برنجکاری برای برنجکاران صرف می‌کند. دولت به یک گروه صنفی اجازه داده بهای انواع نان‌ها را ۱۵ درصد افزایش دهند. سنگک ۸۰۰ تومانی که اکنون می‌گویند ۹۲۰ تومان دروغ است، من سال هاست سنگک را دانه‌ای ۲۰۰۰ تومان خریداری می‌کنم. بربری را ۱۰۰۰ تومان می‌خرم و تافتون و لواش هم با این قیمت که اعلام می‌کرده‌اند به فروش نمی‌رسد.

کما اینکه بهای گوشت هم کیلویی ۶۰-۵۰ هزار تومان است، تا اعتراض می‌کنید، جواب می‌دهند که نان و غذا در جاهای دیگر دنیا هم گران است.

یارانه‌ها را هم که قرار است کم کم قطع کنند. در این مملکت با این حقوق ناچیزی که به حقوق بگیران می‌دهند، شرم نمی‌کنند بار گرانی‌ها را به گردن مردم می‌اندازند. من سال‌های زیادی را در این شهر و کشور گذرانده‌ام.

افزایش قیمت‌ها یک روند طبیعی و معقول و علمی داشت، نان مهم‌ترین خوردنی مردم بود. مرحوم عبدالله مستوفی، نویسنده کتاب سه جلدی تاریخ اجتماعی واداری قاجاریه نوشته است: مردم در زمان ناصرالدین شاه در ناهار به نان و آبگوشت و انواع خوراکی‌های پختنی و طاس کباب بسنده می‌کردند. چلو و پلو غذای شام بود. معتقد بودند چلو و پلو سبک است و به درد شام می‌خورد. طبقات پایین و کم درآمد زیاد پلو و چلو خور نبودند. پلو و چلو نان شب عید یا اعیاد یا عروسی بود، ولی دولت همیشه مراقبت داشت نرخ نان ارزان باشد. به ناصرالدین شاه خبر دادند چه نشسته‌ای، پسر کامران میرزا و مادر به ظاهر مؤمنه و نمازخوان ایشان، خانم منیرالسلطنه از هر گوسفندی که چوبدارها وارد تهران می‌کنند، مبلغی خراج می‌گیرند و از هر کیسه گندم مبلغی، خیلی رنجید و برای اینکه نایب السلطنه غارتگر به چپاول خود ادامه ندهد، دستور داد سنگی کتیبه وارد و در مسجد شاه تهران نصب کردند که مالیات آرد و گوشت بخشیده شده بود و کارگران دزد دولتی از نان و گوشت مردم ندزدند.

این وزیران کابینه آقای روحانی یک برگه تاریخ ایران را نخوانده‌اند. وزیر اقتصاد و دارایی سابقش که یادتان هست چه بر سر اقتصاد ایران آورد. وزیر کنونی هم تمام مصوبات سابق را تأیید می‌کند. وزیر صنعت و معدن و تجارتش هم که مصوبه ضدمردمی برداشتن قیمت از کالاهای حیاتی مردم را که یادگار نعمت زاده بود، تأیید کرده، فقط رویش نمی‌شود اعلام کند.

دولت پول برق و آب و گاز و انواع خدمات را از نانوایی‌ها بدون تخفیف می‌گیرد و برای جبران زیان نانوایان آنان را به مردم فقیر و کم درآمد حواله می‌دهد، اجرتان زیاد باد.

من نمی‌گویم نانوایان حق ندارند، ولی چرا دولت در بهای آب و برق و گاز تخفیف نمی‌دهد؟ چرا به نانوایان یارانه نمی‌دهد که جبران فروشان شود و نان را گران نکنند برای آقایان و خانم هایی که حقوق بالای ۱۵-۱۰ میلیون تومان می‌گیرند، گران شدن نان اهمیتی ندارند؛ چون حتی قیمت نان و گوشت و سبزی و لبنیات را نمی‌دانند؛ ولی برای خانواده‌های کم درآمد کارگری که ۹۰۰ هزار تومان حقوق می‌گیرند، همین افزایش بهای نان مصیبتی است و ناله و نفرین آن‌ها را به آسمان‌ها می‌رساند. البته شما که اهمیتی به ناله و ندبه و نفرین مردم نمی‌دهید!